Sagan o aborcji – w poszukiwaniu odpowiedzi
Ten wpis nie będzie mojego autorstwa, w każdym razie nie do końca. Chciałem podzielić się z Wami ważnym artykułem, który w roku 1990 popełnił mój naukowy przewodnik, Carl Sagan.
7 powodów, dla których świat pokochał Carla Sagana
Największy poeta wśród astronomów. Najwybitniejszy popularyzator nauki. Osoba posiadająca walory konieczne dla zaistnienia zarówno w sferze akademickiej jak i brylowania w telewizyjnym studio. Wzór i mentor dla milionów osób. Mój osobisty Jezus. Gdyby nie odszedł z tego świata przedwcześnie, świętowałby właśnie swoje osiemdziesiąte urodziny. Za co pokochaliśmy Carla Sagana?
Podążając za Saganem: jesteś gotowy umrzeć za naukę?
Zawsze mnie to nurtowało. Historia pęka w szwach, wypełniona tysiącami osób, które poniosły najwyższą cenę w imię wzniosłych idei. Za naród, za religię, za wolność. A czy człowiek jest zdolny do poświęcenia zdrowia i życia dla nauki?
Pomnik na miliardy lat
Nawet jeśli ludzie kiedyś wyginą, zmieceni przez naturalną katastrofę bądź w drodze jakiejś wymyślnej formy autoeksterminacji, jeden ślad po naszym istnieniu pozostanie widoczny przez eony. Będzie to odcisk ludzkiej stopy w księżycowym regolicie. Tak przynajmniej głosi popularna ciekawostka.
Podążając za Saganem: kto jest reprezentantem ludzkości?
Popularne pytanie, pojawiające się podczas rozważań na temat kontaktu z cywilizacjami pozaziemskimi, brzmi: co my mamy im do powiedzenia? Moim zdaniem, nie mniej istotnym problemem jest: kto ma z nimi rozmawiać, w naszym imieniu?
Podążając za Saganem: kosmiczne pieniądze wyrzucane w błoto?
Program SETI zawsze budził emocje. Nie tylko entuzjastów poszukiwania inteligencji pozaziemskiej, ale przede wszystkim sceptyków, którzy jednym tchnieniem wymieniliby dziesięć pewniejszych inwestycji. Odpowiedzmy sobie na pytanie, co jest większym szaleństwem: poświęcanie ludzi i środków w celu poszukiwania czegoś co może w ogóle nie istnieć, czy też nie podjęcie żadnych działań i pozostawienie potencjalnie największego odkrycia w dziejach, odłogiem?
Garść inspirujących monologów ludzi nauki
Osoby potrafiące zachwycić się pięknem swego otoczenia – majestatycznymi mgławicami, barwną fauną i florą, niesamowitościami świata małych obiektów i elegancją tych dużych – skazane są na miłość do nauki; do najważniejszego narzędzia pozwalającego na zgłębianie tej naturalnej poezji. W dzisiejszym wpisie “polecankowym”, zabieram was na duchowo-intelektualną ucztę, serwowaną przez ludzi, którzy potrafili ubrać to doświadczenie w godne słowa.
Cosmos deGrassa Tysona – pierwsze wrażenia
Poezja nauki. Taka myśl nasunęła mi się już w pierwszych minutach seansu i towarzyszyła do samego końca. Klucz do tego sukcesu okazał się prozaiczny – kurczowe trzymanie się niesamowitej i unikatowej formuły klasycznego Cosmos: A Spacetime Odyssey Carla Sagana.
Błękitna kropka ver. 2.0
W roku 1990, w dzień świętego Walentego, powstało jedno z najsłynniejszych zdjęć w dziejach nauki. Wykonała je wystrzelona trzynaście lat wcześniej sonda Voyager 1, znajdując się już poza orbitą Plutona, uważanego wtedy za dziewiątą i ostatnią planetę Układu Słonecznego. Fotografia przedstawiała szczególny obraz Ziemi – samotnej i maleńkiej – widzianej z rekordowej odległości prawie 6,5 miliarda kilometrów.