Trudno w to uwierzyć. Od posta­wie­nia przez czło­wieka ostat­niego kroku na księ­ży­co­wym rego­li­cie minęło już ponad 40 lat. Dla wielu osób te cztery dekady pozo­stają oznaką niemocy, a nawet regresu ludzkich moż­li­wo­ści i ambicji. Ale czy jest sens wracać na naj­bliż­szy i dobrze poznany glob?

Księżyc nigdy nie należał do eks­tra­klasy naj­bar­dziej fascy­nu­ją­cych ciał nie­bie­skich. Ot zwykłe mono­tonne pust­ko­wie, nie umy­wa­jące się w żaden sposób do eks­cy­tu­ją­cych kra­jo­bra­zów znanych z więk­szo­ści planet Układu Sło­necz­nego tudzież ich natu­ral­nych sate­li­tów. Istnieją jednak poszlaki wska­zu­jące na zde­cy­do­wa­nie bardziej dyna­miczną prze­szłość Księżyca.