Są na sali cukrzycy? Jeśli tak to mogą z opty­mi­zmem patrzeć w przy­szłość. W Uni­wer­sy­te­cie Pół­noc­nej Karoliny opra­co­wano całkiem nową metodę apli­ko­wa­nia insuliny, bez potrzeby używania strzy­ka­wek i igieł. Roz­wią­za­niem jest nie­wiel­kie urzą­dze­nie przy­po­mi­na­jące nalepkę lub plaster, najeżone stoma mikro­igieł­kami (na ilu­stra­cji). To nie wszystko: inte­li­gentny plaster wstrzy­kuje również enzym pozwa­la­jący na kontrolę poziomu cukru we krwi, przez co sam decyduje o tym czy zaist­niała potrzeba dostar­cze­nia insuliny. Sami autorzy zapew­niają, że podczas pro­jek­to­wa­nia wzo­ro­wali się na samej naturze i mecha­ni­zmie dzia­ła­nia trzustki. Obecnie chorzy muszą prze­strze­ga­jąc ścisłego har­mo­no­gramu pomiarów poziomu cukru we krwi – często bole­snych i nie­do­kład­nych – i w zależ­no­ści od wyników przyj­mo­wać odpo­wied­nią dawkę insu­li­nyNa razie pro­wa­dzono testy na myszach. To nie­zwy­kle ważne, gdyż dostar­cza­nie orga­ni­zmowi nie­do­pa­so­wa­nej dawki insuliny może dopro­wa­dzić do groźnych powikłań. Jeśli jednak testy kli­niczne […]

Cie­ka­wostka w sam raz dla osób takich jak ja, które mają per­ma­nentny problem ze zła­pa­niem WiFi poza jednym pomiesz­cze­niem w miesz­ka­niu. Jason Cole, dok­to­rant z lon­dyń­skiego Imperial College, podszedł do tematu od strony fizyki, spraw­dza­jąc jak w typowym domu roz­cho­dzą się fale niosące dro­go­cenny internet.Z punktu widzenia fizyka, WiFi to nic innego niż sygnał radiowy, a więc fala elek­tro­ma­gne­tyczna. Znając jej wła­ści­wo­ści można wyliczyć jak taki sygnał będzie roz­cho­dził się w prze­strzeni i reagował na prze­szkody: ściany działowe, nośne, drzwi czy okna. Pra­wi­dłowo umiej­sco­wione urzą­dze­nie sieciowe zazwy­czaj powinno zapewnić łączę na całym metrażu – ale jak wiadomo w praktyce, cho­ciażby długość prze­wo­dów unie­moż­li­wia opty­malne usta­wie­nie.  Bry­tyj­czyk stworzył drobną wizu­ali­za­cję roz­cho­dze­nia sygnału WiFi po miesz­ka­niu, a teraz ma zamiar opra­co­wać spe­cjalną apli­ka­cję pod­po­wia­da­jącą […]

To dość eks­tra­wa­gancki pomysł. Adam Zadrożny z Naro­do­wego Centrum Badań posta­no­wił rozpisać polski system prawny w formie swo­istego grafu. W ten sposób pragnie udo­wod­nić, że możliwe jest wyko­rzy­sta­nie narzędzi analizy danych pocho­dzą­cych z infor­ma­tyki, nawet do analizy tak odle­głych dziedzin jak prawo.Akty prawne jak i system prawny są mul­ti­gra­fami, czyli grafami, które mogą mieć wie­lo­krotne kra­wę­dzie między tymi samymi wierz­choł­kami. Jest to ciągle zmie­nia­jące się sieć, w której doda­wa­nie nowych wierz­choł­ków może usuwać lub mody­fi­ko­wać zawar­tość innych. Parząc na prawo z góry można dostrzec powią­za­nia między ustawami (np. Prawo Podat­kowe) lub spe­cy­ficzne struk­tury, które podstały podczas wielu lat two­rze­nia prawa.Kon­cep­cja zacie­ka­wiła mnie, i to nie tylko dlatego, że jestem praw­ni­kiem. Od dawna uważam, że wiele dziedzin nauki może sko­rzy­stać i osiągnąć bujny rozwój dzięki metodom […]