Dziś mam dla was mały ranking. Na pewno nie raz spo­tka­li­ście się z róż­no­ra­kimi zesta­wie­niami naj­lep­szych, naj­bo­gat­szych czy też naj­bar­dziej pre­sti­żo­wych uczelni. Chciał­bym zapro­po­no­wać coś podob­nego, lecz doty­czą­cego wyłącz­nie nauk przy­rod­ni­czych z naci­skiem na fizykę i z uwzględ­nie­niem nie tylko stanu obecnego, ale całego dorobku. 10. Uni­wer­sy­tet w Lejdzie Ten wybór wyda wam się mniej dziwny, jeżeli napiszę, że nie­wielki naród holen­der­ski wydał aż ośmiu nobli­stów w dzie­dzi­nie fizyki. Wielki wkład w ten sukces miały uczelnie w Amster­da­mie, Utrech­cie oraz Leiden Uni­ver­sity. Praw­do­po­dob­nie naj­więk­szą legendą Lejdy jest Hendrik Lorentz, który ukuł teorię na temat prze­kształ­ce­nia prze­strzeni Min­kow­skiego (w nie­da­le­kiej przy­szło­ści wyko­rzy­staną przez Alberta Ein­ste­ina), a następ­nie wraz ze swoim uczniem Pieterem Zeemanem, wydał szalenie istotne prace na temat elek­tro­ma­gne­ty­zmu.Powią­zani uczeni: Willem de Sitter, Jan Hendrik Oort, […]

Położony w głębi Rosji Cze­la­bińsk, znów znalazł się na ustach inter­nau­tów. Tym razem jednak, nie za sprawą oso­bli­wych gryzoni, a z powodu nie­spo­dzie­wa­nego bom­bar­do­wa­nia z kosmosu.Do trau­ma­tycz­nego wyda­rze­nia doszło o 4.22 pol­skiego czasu — skalne odłamki pocho­dze­nia poza­ziem­skiego spadły w oko­li­cach Uralu. Kon­kret­niej­szych infor­ma­cji, które uznałbym za wia­ry­godne, na razie nie spo­tka­łem. Szcze­gól­nie inte­re­su­jące wydaje się pytanie o źródło owych kamieni — nie­któ­rzy piszą o wcze­śniej­szej eks­plo­zji więk­szego ciała, którego pozo­sta­ło­ści miałyby narobić tego bałaganu.Świeżymi fil­mi­kami prosto z miejsca zda­rze­nia, podzie­lili się z nami rosyjscy youtu­be­rzy. Warto obejrzeć, choć mam nadzieję, że nie będzie mi nigdy dane oglądać takiego zjawiska z bliska.Ten praw­do­po­dob­nie nie spo­wo­do­wał szkód, poza wybitymi szybami.Błysk i bum. Uderzył w ziemię czy eks­plo­do­wał?Autor twierdzi, że doszło do serii kilku pomniej­szych eks­plo­zji.Warto zobaczyć — fala ude­rze­niowa […]

Życie czło­wieka w prze­strzeni kosmicz­nej jest trudne. Ele­men­tarne czyn­no­ści jakich doko­nu­jemy na co dzień niemal bez zasta­no­wie­nia, ponad atmos­ferą okazują się nie­zwy­kle trudne. To świat, w którym spożycie śnia­da­nia urasta do rangi praw­dzi­wego wyzwania. Gdy Jurij Gagarin w Wostoku 1 jako pierwszy człowiek w historii opusz­czał Ziemię, nikt nie myślał o takich pro­ble­mach jak wyży­wie­nie czy wypróż­nia­nie się kosmo­nauty. Nie było takiej potrzeby, gdyż lot trwał zaledwie kilka godzin. Obecnie ludzie prze­by­wają w kosmosie całymi mie­sią­cami, a ewen­tu­alna załogowa wyprawa na Marsa może trwać nawet dwa lata — w obliczu tych wyzwań, roz­wią­za­nie pro­ble­mów gastro­no­micz­nych stało się prio­ry­te­towe.Pierwsze poży­wie­nie jakie zabie­rali ze sobą pio­nie­rzy lotów w kosmos miało być przede wszyst­kim prak­tyczne. Uczest­nicy pro­gra­mów Mercury oraz Gemini, musieli się raczyć obrzy­dli­wymi papkami oraz prosz­kami […]