Z kwantowego pamiętniczka #1

Mój drogi Pamiętniczku, ostatnio przeżywam kryzys twórczy. Nie, nie skończyły mi się tematy naukowe godne zainteresowania – w końcu wszechświat jest dość duży i istnieje już 1 000 000 000 000 000 000 sekund, a w moim blogowym archiwum znajduje się ponad setka szkiców. A jednak mimo to, z jakiegoś dziwacznego powodu, ostatnimi czasy pisanie przychodzi mi z coraz większym trudem.

Tłukąc w klawiaturę ładnych parę lat, człowiek ma prawo przysiąść i zastanowić się, do czego to wszystko zmierza. Na początek podjąłem próbę wyodrębnienia i scharakteryzowania pewnych kategorii swojej krwawicy. Wygląda to mniej więcej tak:

Wpisy nudne, zwane też popularnonaukowymi. Najbardziej wartościowe i wyczekiwane z utęsknieniem przez czytelników. Tak przynajmniej byłoby w świecie idealnym; w rzeczywistości czyta je 5% odwiedzających, a najwyżej 5% z tych 5% pozostawi po sobie ślad w formie komentarza. Lajków jest więcej, bo przecież każdy chce pokazać na swoim fejsbóczku, że czyta o elektronach, fotonach i kwarkach. Czasem mnie korci aby w samym środku wstawić kilka niecenzuralnych zdań i sprawdzić, ile osób to zauważy.
Wpisy wykopowe, czyli top 5 czegoś tam. Czytelnicy najbardziej zainteresowani tematem i tak mają je w dupie, ponieważ z zasady nie zawierają żadnych informacji spoza podstawowej literatury. Jednak pozostałe 99% społeczeństwa ma szansę na szybkie i łatwe poznanie paru ciekawostek, w związku z czym artykuły te pełnią funkcję motoru napędowego, bez którego blog padłby na pysk.
Wpisy teistyczno-ateistyczne, typu “kij w mrowisko”. Kontrowersja zawsze generuje najwięcej komentarzy i pozwala zauważyć, że jednak ktoś tu czasem wchodzi. Gdybym miał więcej rozumu i mniej instynktu samozachowawczego, poszedłbym drogą najpopularniejszych blogerów i prowokował flejm co najmniej raz w tygodniu. Naprawdę nie wiem skąd biorą się moje przeklęte skrupuły.
Recenzje, czyli opinie na temat tego i owego. Może miałyby wzięcie gdyby ktoś w tym kraju umiał czytać. Chyba zacznę recenzować programy telewizyjne…
Przemyślenia, czyli rozważania o kwestiach okołonaukowych. Z definicji blog powinien być na takich artykułach oparty, ale jakoś się nie złożyło. Doszło nawet do tego, że gdy już pojawi się kilka zdań wyrażających moją opinię na jakiś temat, to przypałęta się baranek reagujący oburzeniem: co to za subiektywno-emocjonalna sraczka! Generalnie, czytelnicy mają większe prawa i swobodę na blogu niż ja. Gdzie popełniłem błąd?
Grafiki i video, czyli plany podboju YouTube i nie tylko. Płacz i zgrzytanie zębów.

Chciałem być ambitny, mądrzejszy, ponadprzeciętny. Marzyłem o szerzeniu zacnych idei, stymulowaniu racjonalizmu, wskazywaniu właściwej ścieżki. I guzik z tego mam. A mogłem pisać o jakiś niezajmujących umysłu bezdetach. Kariera wielkiego blogera stałaby przede mną otworem: pieniądze, kobiety, pieniądze, sława, pieniądze… I pieniądze. Tyle mnie ominęło.

Wiem! Jakby tak, drogi Pamiętniczku, zrobić psikus i przywalić kilkoma wpisami modowymi? A nuż przyjęłyby się i “sprzedały” lepiej niż kwazary i neutrina. Że nie znam się na modzie? A te szafiarki, czy jak im tam, niby znają się (klik)? Przecież każdy szanujący się obywatel tego kraju wie, liczba wypowiedzi na dany temat jest odwrotnie proporcjonalna do posiadanej wiedzy. Z tego samego powodu nie myślę o założeniu bloga prawniczego czy historycznego, wystarczy, że muszę się z tym tałatajstwem użerać na co dzień. Co mówisz Pamiętniczku? Jedna marynarka i trzy koszule to za mało na bloga modowego? Chyba rzeczywiście to nie najlepszy pomysł…

W takim razie pozostaje mi pisać o wszechświecie. Ale ile można? Jasne, że cycków, kotów i nauki nigdy za dużo, ale w zbyt dużych dawkach wszystko szkodzi (no… może poza tym pierwszym). Potrzebuję czegoś świeżego, nowego, oryginalnego, czegoś na co jeszcze nikt inny w tej części Układu Słonecznego nie wpadł! No dobra, będę skromniejszy: czegoś, na co nikt inny w tym kraju nie wpadł. Albo nie…

Usiądę po cichutku w kąciku i poczekam aż ten piekielny, twórczy weltschmerz przeminie.

Skoro pytasz: tekst należy traktować pół żartem, pół serio. Z naciskiem na to pierwsze.

Author

Adam Adamczyk

Naukowy totalitarysta. Jeśli nie chcesz aby wpadli do Ciebie naukowi bojówkarze, zostaw komentarz.

Karola_MI

Jeśli założysz bloga modowego, na pewno będę śledzić xD Póki co nie rób tego 😉
Bodzio

Hajs się nie zgadza? 😉
- http://www.blogger.com/profile/11397196611078180548 Adam Adamczyk
  
  Gorzej. Hajsu nie ma! O ja nieszczęsny…
http://www.blogger.com/profile/00942523515910368978 Kot Ania

A ja myślałam, że robisz to przede wszystkim dla siebie a nie dla guzików:) Jak masz kryzys, zmień szablon. Ale nie rób za szambiarkę czy innego Kominka. Lepiej być już nudnym, serio.
Anonymous

Te “nudne wpisy” są ciekawe i przedstawione tak że łatwo je zrozumieć, podobają mi się, później tym co przeczytam (i uda mi się zrozumieć) zamęczam znajomych. Fizyka jest niesamowita a ten blog świetny.
Milus

Adamie, a może czas na zmianę formy?
Jestem osobą dość zabieganą, więc bez bicia przyznam, że dawno mnie tu nie było. Właśnie ze względu na tempo życia i ilość pracy, widząc “mięsisty” artykuł, który jest dość długo zwykle stwierdzałem “tl;dr”. Może więcej takich krótkich artykulików? Albo te “teksty nudne” dzielić na krótsze i zrobić z nich krótkie serie?
Dawno też nie było filmików na YT, kanał jest martwy od pół roku. Skoro nie masz weny na pisanie, to może na mówienie? 😉
Choć blog modowy to też myśl, ale bez pokazania cycków się nie przebijesz.
- http://www.blogger.com/profile/15265510765401619777 Sky Paparazzi
  
  Ja bym się nie zgodziła z dzieleniem długich tekstów . To przykre, ale w erze kultury obrazkowej ludzie naprawdę odchodzą od, nazwijmy to, pełnometrażowych artykułów na korzyść slajdów z króciutkimi opisami. Bardziej sprzedają się te blogi i strony, które mają więcej fotek niż tekstu. Umiejętność czytania i skupienia na tym uwagi jest mocno wypierana przez nasze rozwijające się upodobanie do oglądania. Dlatego nieliczne osoby, posiadające wartościowe blogi, muszą się przyzwyczaić, że modnisia pokazująca swoją nową kieckę, zawsze będzie bardziej przyciągała uwagę, niż kawałek dobrego tekstu naukowego. Sądzę jednak, że warto bloga pisać dalej i się w niego angażować, chociażby dla tych czytelników, którzy dostrzegają jego wartość naukową. A że takich jest mniej… no cóż. Nie liczy się ilość a jakość 🙂 To samo może się tyczyć Twoich wpisów — lepsze ciekawe artykuły raz na jakiś czas, niż zmienianie formy bloga na taśmowe wpisiki, tylko na potrzeby internautów.
- http://www.blogger.com/profile/00058400907677270230 Kamil Bruchal
  
  Tylko nie krótsze, jak już to dłuższe 😉
http://www.blogger.com/profile/12217708027192089470 Lost Salem

Protip. Przyjmij u siebie dobry zwyczaj zacnych blogerów z CD-A i w otwieraczu oraz na zakończenie tekstu rzucaj cycki (znaczy się zdjęcia ładnych pań). 😛

A tak poważniej, liczyłeś, że pisząc na takie mało rozrywkowe tematy podbijesz świat? Niestety, ale tak się raczej nie da. Czy może raczej da się, ale raczej nie w takim stylu. Piszesz co prawda bardzo lekko i twoje teksty czyta się bardzo przyjemnie, ale… to po prostu teksty. Tak jak twoje filmiki na YT były po prostu filmikami na YT. Wykonane starannie, ale bez emocji.

Ludzie czytają konkretne blogi, albo oglądają konkretne kanały na YT nie tylko dla ich treści (bo podobną treść można znaleźć również w innych miejscach). Robią to także dla osoby autora. Jeśli czytają twój blog to znaczy, że chcą czytać właśnie ciebie, a nie na przykład Węglowego Szowinistę (choć zainteresowani tematem zapewne czytają oba blogi). To tak jak z zaproszeniem gości do domu na przyjęcie. Blog jest twoim domem, jest ładny i przytulny. Ale to z jego właścicielem wchodzą w interakcje. Jeśli odwiedzą cię jeszcze raz to nie ze względu na twój dom, ale dla ciebie. Bo cię polubili i dobrze się z tobą bawili.

Ot kilka takich moich szybkich przemyśleń, które przyszły mi do głowy po lekturze pamiętniczka.

BTW, czytało mi się go fajnie dla tego, że przedstawiałeś w nim właśnie te swoje przemyślenia, a nie wyliczałeś fakty i ciekawostki. Idź dalej w tym kierunku. Nie wiem czemu starasz się od tego uciekać, skoro wiesz, że na tym właśnie blogi stoją. A artykuły? Cóż, może powinieneś zacząć je pisać dla jakiegoś portalu?

I jeszcze jedno. Ta captcha też nie zachęca do udzielania się w komentarzach. 😛
Anonymous

Czytam od dawna, nigdy nie komentuję. Może dlatego, że nie mam zbyt wiele do powiedzenia. Dzisiaj jednak coś napiszę, bo widzę że mały blues.
W mojej przeglądarkowej zakładce “nauka” twój blog jest na pierwszej pozycji z regularnie czytanych. Jest to zajebisty blog. Nie zmieniałbym w nim NIC. Żadnych treści w pigułce itp. łaszenia się do publiki. Zasługujesz na jakąś konkretną kasę za to — może jakieś skromne reklamy? Adwordsy lub podobne?
Masz dobre pióro i dar przekazu — nie możesz zaprzestać nadawania!
http://www.blogger.com/profile/17443465129484666492 Kuba Grom

Mógłbyś zrobić wpis o tym jak ubierają się fizycy — w stylu “Czy rozwichrzone siwe włosy są dziś passe?”, ewentualnie “Jaki garnitur Hawkinga pasuje do wózka?”. Kulczycki zbija wielką przeglądalność wpisami o konferencjach, więc możesz zrobić coś o modzie na konferencjach. “Jeśli masz prelegentko nudny referat, to załóż krótką spódniczkę i poprawiaj rajstopy w trakcie przemowy. Nikt nie zauważy błędów prezentacji”.

A tak na serio — mi też coraz trudniej jest pisać, a robię to już trzeci rok. Wpisów niedokończonych mam ze trzydzieści a zwykle nowe wpisy wynikają raczej z nowych pomysłów niż z dokańczania. Rzecz w tym, aby te “szybkie pomysły” się nie kończyły.
Trudno jest zrobić karierę na tematyce “hard science”, ale czasem to co nie łatwe jest cenniejsze.

A może współpraca z jakimś portalem czy gazetą? Mi czasem artykuły pożycza Pejcz, to dowartościowuje.
CiszU

Raczej nie komentuję Twoich wpisów Adamie, jednak teraz się na to zdecydowałem.
Powiem Ci szczerze, że na wpisy które nazwałeś “nudne” czekam z prawdziwym
utęsknieniem„, ponieważ są one najlepsze i najciekawsze ze wszystkich.
Trudne pojęcia potrafisz opisać i wytłumaczyć tak, że trzeba by być prawdziwym idiotą
by tego nie zrozumieć (i za to szacunek). Sam jestem akurat astronomem amatorem
(obserwuję niebo od gdzieś 4 lat) i cały czas szukam nowych źródeł wiedzy- interesuje się min.
astronomią, fizyką relatywistyczną i po części kwantową. Przerabiam wszystko co tylko znajdę,
blogi popularno naukowe, artykuły na wikipedii, i cały czas nie mam dość, co ciekawe nie nudzi mnie to-
pragnę tego coraz więcej i więcej (nie oglądam wgl programów o kosmosie
na Discovery ponieważ nudzą mnie one; nie dowiaduje się z nich niczego nowego),
z tego powodu liczę min. na Ciebie i czekam z utęsknieniem na kolejne artykuły typu “nudne”.
Wpisy typu ” Wszystko co chcielibyście wiedzieć o czarnych dziurach” są po prostu genialne i tyle
( w sumie wiedziałem z niego praktycznie wszystko (oprócz szczegółów rysu historycznego)
ale napisałeś to w naprawdę ciekawy i wciągający sposób przez co mimo, że informacje tam
zawarte znałem, cały artykuł przeczytałem od deski do deski) =)
Szczerzę to nie obraziłbym się gdyby było więcej artykułów tego typu 🙂
Czekam z utęsknieniem. Pozdrawiam Serdecznie
- Anonymous
  
  Nic dodać nic ująć. Mam tak samo jak “CiszU” nie mogę się już doczekać następnych nudnych wpisów 🙂
  Pozdrawiam
http://www.blogger.com/profile/17746392412956903265 sharent

Adamie, weź sobie do serca to, co napisał Lost Salem, bo bardzo mądrze prawi. Dorzucę trochę swoich przemyśleń.
Jak już wspomniał ktoś wyżej, mi też wydawało się, że piszesz głownie dla siebie i własnej satysfakcji. Dlaczego tak sądzę? Ponieważ, i będę niestety brutalnie szczery, na blogu nie ma nic, co mogłoby zachęcić do jego czytania nowego czytelnika. O ile treść bloga stoi na bardzo wysokim merytorycznie poziomie, tak forma i strona techniczna po prostu leżą. Na tym Twoim “drzewku” brakuje bombek, lampek, fajerwerków. Jest po prostu szaro i nudno. Nie wiem, jaki miał być wydźwięk dzisiejszego wpisu, ale ja się przy nim dobrze bawiłem, momentami nawet zaśmiałem. I to w momentach, kiedy chyba miało być poważnie. Ale to dlatego, że było tutaj sporo Ciebie, twoich uczuć i emocji, a nie samych naukowych faktów. Powiem to samo co poprzednicy — chcesz mieć stałych czytelników? Przemyć więcej subiektywizmu, więcej siebie. Mało komu chciało się sięgać do podręczników szkolnych. Dlatego, że chyba nie ma bardziej bezosobowych książek. BTW szata graficzna, choć ładna, nie prezentuje niestety wysokiego poziomu. To też może być jakiś czynnik, bo ludzie są przecież wzrokowcami i lubią stronki gdzie jest ładnie i nowocześnie.

Inna rzecz. Pewnie dobrze byłoby pomyśleć nad jakąś reklamą, promocją. Na ten temat się jednak nie będę wypowiadał, bo się na tym po prostu nie znam.

Pozdrawiam i powodzenia. Z pewnością będziesz miał chociaż jednego czytelnika, dopóki będziesz tu pisał 🙂
- http://www.blogger.com/profile/00058400907677270230 Kamil Bruchal
  
  Mi się właśnie ta forma podoba bardziej, niż na innych blogach 😛
Anonymous

streszczę się: wspaniały blog! uwaga… wg. mnie jego zaj*****ość jest PORÓWNYWALNA z cyckami! A reklamy… dodaj koniecznie. Przeżyjemy, a Tobie, Szanowny Adamie skapnie chociaż wdowi grosz, należny Ci za to, jakimi treściami nas raczysz 🙂
Anonymous

Głupcy też muszą żyć, niech czytają pudelka i nie mam za złe. A jednak te z 5% interesuje jak to naprawdę działa. To to znaczy wszechświat i cała reszta.
Jak odpłacić miłemu gospodarzowi za to, że tak często byłem gościem?
Mój barek zawsze stoi otworem.
m

Powiem tak: trafiłem tutaj przez przypadek. Interesuję się fizyką i astronomią, choć mój fach z nauką ścisłą ma niewiele wspólnego.

Jeżeli oczekujesz milionów wyświetleń, to się właśnie przeliczyłeś. Tematy, które poruszasz są niszowe. Niestety. Kotów, cycków i ploteczek nigdy nie przebijesz i nawet nie aspiruj. Rób dla nas, to co robisz dobrze. Opisuj rzeczywistość taką, jaka jest. Ja zawsze wyczekuję nowego artykułu i zawsze mam nadzieję, że poruszy coś, o czym nie wiedziałem lub o czym miałem mgliste pojęcie. Nie mam czasu na co dzień na czytanie publikacji naukowych czy książek popularnonaukowych. Traktuję to forum jako źródło rzetelnej wiedzy. I jestem Ci za to wdzięczny. Dziękuję.

Jeżeli natomiast potrzebujesz do dalszej pracy środków finansowych, po prostu podaj nr konta. Uważam to za najuczciwszy sposób pozyskiwania pieniędzy. Na pewno coś przeleję i będę z czystym sumieniem oczekiwał kolejnych artykułów.
Pozdrawiam, wierny M 😛
http://www.blogger.com/profile/11677277361773570515 Piotr Gładysz

Ja też pragnę wtrącić swoje trzy grosze.
Dzięki Twojemu blogowi i jeszcze dwóm innym sam zacząłem prowadzić bloga związanego z fizyką. Nawet kiedyś poprosiłem Cię o pomoc przy pewnym artykule (pewnie nie pamiętasz ;)), dlatego mam nadzieję, że pomimo zbyt małego zainteresowania społeczeństwa, dalej będziesz pisał o fizyce. Ja z góry wiedziałem, że na tym nie da się zarabiać, ale swojego bloga (trochę ucichł, bo matura i bla, bla, bla…) piszę z pasji i chęci dzielenia się wiedzą z innymi.
No i wiadomo, te długie, mięsiste posty wypełnione wiedzą są najsmaczniejsze dla koneserów.
Pozdrawiam i od teraz postaram się pisać komentarze pod każdym nowym postem ;P
Anonymous

Ale nuda w Twoim wydaniu wcale nie jest nudna. Sporo ludzi współcześnie interesuje się tematami z fizyki i astronomii, z którymi nie mieli do czynienia w szkole, a które często są trudne do zrozumienia dla laika. A Twój blog przekazuje tą wiedzę w stanie możliwym do przetrawienia dla wszystkich. A smama mam na sumieniu to, że choć przeczytałam większość Twoich wpisów, praktycznie nigdy nie zostawiałam komentarza, zapominając że jeśli nie mam się do czego przyczepić, to mogę chociaż pochwalić dodając motywacji.
Dlatego “keep up the good work” i szerz wiedzę wśród Polaków!
http://www.blogger.com/profile/14537184683867800909 Przemysław Żybort

Oczywiście, że dupa i cycki zawsze się sprzedają, jak wszystko co zwykłe i w dużych ilościach. Wiadomo też, że większość osób to wzrokowcy(dupa, cycki). Ale ten blog jest nietuzinkowy pardon, jak kwiat, który wyrósł w stercie gnoju. Twórz nadal, rób to co lubisz.
Anonymous

Czyta się
Anonymous

Co do wpisów popularnonaukowych — mała liczba komentarzy wiąże się raczej z brakiem wiedzy w danym temacie. Sam bardzo chętnie przeglądam twoje wpisy traktujące o astrofizyce, jednak nie komentuje ich; po prostu nie mam nic nadzwyczajnego do dodania. Mowa srebrem, milczenie złotem. Jeśli ktoś pisze mądre teksty, to nie widzę potrzeby produkowania głupot w komentarzach lecz wolę czekać na następny wpis i dalej uzupełniać wiedzę, by może kiedyś zrównać się poziomem z autorem i wtedy podyskutować.

Kryzys twórczy dopada chyba każdego, kto tworzy; bez znaczenia czy to bloger, właściciel knajpki czy programista. Powód zawsze ten sam — najlepiej sprzedaje się to, co najłatwiejsze. Ciężko być prekursorem, bo robić coś dla nikogo odbiera jakąkolwiek satysfakcje. Rada dla Ciebie Adamie: nie poddawaj się. Kryzys? Odpocznij miesiąc od pisania, zajmij się innymi sprawami, znajdź nowe hobby. Złapiesz troszkę świeżego światopoglądu i pomysły na pchnięcie bloga do przodu pojawią się same. No i pojawi się pewnie nie jedna wiadomość od czytelników czekających z utęsknieniem na wpis, zawsze przyjemny motorek napędowy. Życzę powodzenia w dalszym prowadzeniu tej strony i skromnie dopisuje się do księgi gości, którzy czekają na następne wypociny. A pamiętniczek na dno szafki, będziesz miał się z czego pośmiać za kilkanaście lat. 😉

Lepiej wyszkolić kilkanaście światłych person niż karmić g..nem bezmózgą masę. Pomyśl sobie, że prawdopodobnie zaraziłeś swoją fascynacją (astronomią i fizyką) dziesiątki (setki?) ludzi, którzy są teraz inżynierami albo kształcą się w pokrewnych kierunkach by jeszcze jakieś tajemnice wszechświata za naszego życia zgłębić. To trochę jak bycie ojcem (albo chociaż wujkiem) tej lepszej, wykształconej Polski : ] A szara większość niech dalej goni za seksem, modą, kotami, polityką i szczupłą sylwetką.
Anonymous

Dorzucę coś również od siebie bo po trochu poczułem się wywołany do odpowiedzi.
Czytam Twojego bloga od paru miesięcy i jak dotąd napisałem chyba jeden komentarz. Ale bloga bardzo lubię czytać.
Nie jestem fizykiem choć umysłem ścisłym-inżynierem. Wyczekuję każdego z Twoich wpisów, czasem te dłuższe teksty jak nie mam czasu czytać pozostawiam “na potem” ale żadnemu nie daruję. Czytałem nawet z jedną czy dwie książki przez Ciebie polecone.
Więc jak najbardziej uważam, że powinieneś pisać tak jak robisz to dotąd. Nie skracaj artykułów, cycków też nie musisz dorzucać (choć męska część czytelników nie miałaby nic przeciwko jak sądzę, ewentualnie paniom wrzuć jakieś “ciacha”).
Czekam na kolejne artykuły, mam nadzieję że te wpisy trochę Cię podbudują i nie zapomnisz o swych czytelnikach.
- Quantum
  
  To ja może wrzucę coś dla pań 🙂
  http://31.media.tumblr.com/fdb17be9b5cc22a23d0db631d0a3e223/tumblr_mrr75m8rT21rgxxnlo1_500.jpg
- http://www.blogger.com/profile/11397196611078180548 Adam Adamczyk
  
  Kolega u góry link za długi wrzucił, tam .png ucięło.
  A może takie ciacho? http://media-cache-ak0.pinimg.com/736x/65/95/2f/65952fc1baee4b2c0bd85598f5dafcb1.jpg
Anonymous

Panie Adamie!
Czytamy! Proszę się nie zniechęcać… 🙂 Prawdopodobnie tylko 5% czytających ma, hmmm, “odwagę” komentować, za to lekko licząc 98% czyta z przyjemnością, podziwem a często wypiekami na twarzy! 🙂
BTW Może, w ramach promocji bloga… gdyby każdy z czytelników przyprowadził tutaj kolegę/koleżankę? Czytelnictwo wzrosłoby o 200%! 🙂
Pozdrawiam
http://www.blogger.com/profile/11397196611078180548 Adam Adamczyk

Chyba wypadałoby abym odpisał. Zrobię to zbiorczo, ponieważ nie sądziłem, że aż tyle osób postanowi się wypowiedzieć.

Zacznę od tego, że chyba potraktowaliście treść tego wpisu poważniej niż ja sam. Nie mogę was jednak za to winić, zresztą opłacało się, bo zawsze miło złapać kontakt z czytelnikami — a o ten ciężko na tak “nie osobistym” blogu. Powyższe gorzkie żale są realne, ale naturalnie od początku zdawałem sobie sprawę na co się piszę. Nie musicie się też obawiać (przynajmniej na razie): mimo drobnych wahań formy i weny, ani myślę o zaprzestaniu pisania. Wręcz przeciwnie, zawsze wszystko co robię traktuję śmiertelnie poważnie, nawet jeśli to tylko hobby. Stąd też nie żałuję czasu i kosztów poświęconych na Kwantowo.

@Kot Ania — Jest to prawda tylko do pewnego stopnia. Mogę pisać dla siebie, ale przecież radości nie daje stukanie w klawiaturę samo w sobie, przynajmniej nie na tyle dużą aby bawić się w to miesiącami i latami. Tak naprawdę tekst (i każde inne dzieło) daje satysfakcję dopiero wtedy gdy zostaje doceniony przez wyświetlenia, lajki, pieniądze, komentarze, fanki tatuujące sobie kota Schrodingera na biuście itp.

@Milus, Sky Paparazzi, Kamil — Już jakiś czas temu zdałem sobie sprawę, że muszę szukać złotego środka i myślę, że poniekąd to robię. Z jednej strony macie do dyspozycji teksty z działu “artykuły”, które staram się jak najbardziej dopieścić, z drugiej zaś “szybkie przemyślenia”, krótkie i proste.

@Lost Salem, M — Pozwolę sobie lekko się nie zgodzić. Oczywiście, że tematyka “łatwa” ma nieporównywalnie większy potencjał, jednak te kilka procent ambitniejszych internautów to nadal dziesiątki tysięcy ludzi. W tym momencie, gdy lajkuje mnie niecałe 1,5 tys., wiem że blog może zwielokrotnić swoją popularność. I do tego dążę.

@Kuba Grom — Widzę dokładnie ten sam syndrom. Niby setka szkiców, z których każdy wydawał się swojego czasu interesujący, a po paru miesiącach człowiek chwyta się za głowę z myślą “nie mam żadnego pomysłu!”. Na razie pracuję nad tym aby przyrost niewykończonych szkiców był wolniejszy od przyrostu wpisów publikowanych =).

@Piotr Gładysz — Chyba pamiętam, aczkolwiek przyznaję, że w ciągu kilku ostatnich miesięcy dostałem naprawdę sporo maili z najróżniejszymi prośbami. Nie zawsze daję radę sensownie i treściwie odpowiedzieć, ale staram się.

@Przemysław Żybort — Niby takie proste porównanie, a jednak wywołało mimowolny uśmiech ;).

@Anonim (ostatni) — Och z 98% to bym nie szarżował, choć rzecz jasna sam celowo koloryzowałem w tekście. Podoba mi się natomiast ten pomysł z przyprowadzaniem nowych czytelników. Trochę brakuje mi bezczelności innych blogerów, którzy bez skrupułów żądają od swoich czytelników udostępniania swoich wpisów i reklamowania na ich własnych blogach. Wierzę w waszą wielkoduszność i że zaczniecie mnie polecać z własnej woli — jeśli na to sobie zasłużę.
http://www.blogger.com/profile/12478412778662212515 Smok

Fizyka i Kosmologia nie jest dla wszystkich, Dla mnie i innych którzy lubią te tematy twój blog jest jednym z najlepszych w internecie 😉 Nie załamuj się chłopie i rób dalej to co robisz, naprawdę jesteś w tym dobry. To naprawdę nie twoja wina że 99% ludzi ma naukę w dupie„„„
Anonymous

A ja czytam i czytam… Po przeczytaniu wielu książek i blogów coraz mniej z tego rozumiem.
- Dalej, za nic nie mogę pojąć na czym polega splątanie.
- Nie wiem co myśleć o “problemie obserwatora”.
- Interpretacja kopenhaska trochę mnie przeraża…
A nie ma o tym z kim pogadać… Pisz chłopie o tym jak najwięcej, bo jak nie ty, to kto?.… (ja, na pewno się nie).
Trzymam kciuki, RobertG
http://www.blogger.com/profile/04935548889589721830 Thoran Rion

Łeklamę dodaj sobie gdzieś w treści artykułu to zwiększy jej klikalność bo tak w stopce to raczej nawet koszt domeny się nie zwróci 😛
Nie znalazłem RSSa :/
Blog mi się bardzo podoba 🙂
Anonymous

dobra, jak już się publicznie wyryczałeś niczym nastolatka ze złamanym serduszkiem w poduszkę weź głęboki oddech, wypij ze cztery browary i zabierz się za pisanie kolejnych wpisów, bo dla nich tutaj jesteśmy 🙂
a jeśli hajs się nie zgadza, to wklejaj co akapit foto kota albo jakiejś dupy i problem powinien się rozwiązać.
pozdrawiam i dzięki za dobrą robotę
Mikołaj

Robisz kawał dobrej roboty, tak trzymaj! Z chęcią przeczytałbym coś więcej o możliwościach kolonizacji kosmosu.
Stanisław Miłkowski

Świetny blog i duży talent popularyzatorski, lekkie pióro. Masz z czego być dumny! A że niektóre tematy są niepopularne? To zaleta a nie wada. Dzięki temu możesz od czasu do czasu poczuć się jak elita, wyróżniająca się pięknie na tle szarej masy przeciętności.
ArtRac

CZŁOWIEKU WEŹ SIĘ W GARŚĆ! I pisz dalej.

Adam Adamczyk

Głupota na niedzielę: 22 wiadomości od kreacjonistów

Wojna o boską cząstkę

Janusze nauki #2: mądrości z YouTube